معنی فلک پناه در لغت نامه دهخدا

پادشاهی بزرگ مرتبه که آستان او پناهگاه فلک است. (فرهنگ فارسی معین) : حضرت رفیع و درگاه فلک پناه... (لباب الالباب)

معنی فلک پناه در فرهنگ لغت هوشیار

سپهر پناه سپهر جایگاه پادشاهی بزرگ مرتبه که آستان او پناهگاه فلک است: حضرت رفیع و در گاه فلک پناه

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(دخترانه)

پناه گل

(مُ پَ)

آنکه کشور در پناه اوست. ملجاء ملک:
یمین دولت ابوالقاسم آفتاب ملوک
امین ملت محمود شاه ملک پناه.
فرخی

(فَ لَ جَ)

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین)

(فَ لَ یَ / یِ)

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین)

(سُ گُ)

ستاره شناس. آنکه علم فلک داند:
فلک شناس نداند براستیت شناخت
ملک ستای نداند بواجبیت ستود.
مسعودسعد

(فَ لَ)

بلندپایه. والامقام. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به فلک پایه و فلک مرتبت و فلک قدر شود

آنکه کشور و پادشاهی در پناه اوست

والا گاه بلند پایه والامقام

بلند پایه والا مقام

والا گاه بلند پایه والامقام